به گزارش ایرنا،هم‌اکنون دفن زباله در استان چهارمحال و بختیاری و مکان‌یابی دفن زباله در شهرها و روستاهای استان مطابق با دفن اصولی و بهداشتی نیست و باید برای رسیدن به وضعیت مطلوب به سمت احداث کارخانه‌های بازیافت و طرح تفکیک زباله از مبدأ و مدیریت پسماند و فرهنگ‌سازی در بین خانواده‌ها سوق پیدا کند.
چرخه مدیریت پسماند در استان ضعیف است
رئیس اداره نظارت و پایش اداره کل حفاظت محیط‌زیست چهارمحال و بختیاری گفت: پسماندها به دسته‌ها و بخش‌های مختلف کشاورزی، صنعتی، پزشکی، عمرانی، ساختمانی، عادی و ویژه تقسیم می‌شود که بلااستفاده در طبیعت هستند و به بدون اجرای طرح‌های تفکیک و جداسازی دفن می‌شود.
ارسلان رحیمی با اشاره به اینکه پسماندهای بیمارستانی بی‌خطر سازی می‌شود، افزود: پسماندهای صنعتی نیز نیاز به یک سایت جداگانه برای دفن دارند که مدیریت این پسماندها بر عهده تولیدکننده و مجریان و متولیان صنعت است.
رحیمی اظهار داشت: در استان کارخانه بازیافت زباله در بخش‌های مختلف وجود ندارد که می‌توان با راه‌اندازی این کارخانه و اجرای طرح تفکیک زباله از مبدأ علاوه بر اشتغال‌زایی و درآمدزایی برای استان دفن زباله را نیز اصولی و بهداشتی کرد.
رئیس اداره پایش و نظارت اداره کل حفاظت محیط‌زیست چهارمحال و بختیاری گفت: راه‌اندازی یک سایت پسماند ویژه و صنعتی در استان یک اولویت است تا پسماندهای صنعتی به استان‌های دیگر انتقال داده نشود. او گفت: به دلیل ناکافی بودن آموزش‌ها در حوزه تفکیک زباله از مبدأ اجرای این طرح در استان نیمه‌تمام ماند.
او گفت: برای فرهنگ‌سازی در مدیریت پسماند و تفکیک زباله از مبدأ آموزش‌ها باید از مهدهای کودک و سنین کودکی و خانه‌ها شروع شود.
فرهنگ‌سازی حلقه مفقوده مدیریت پسماند است
نائب رئیس شورای اسلامی شهر و روستای شهرکرد گفت: فرهنگ‌سازی در حوزه مدیریت پسماند و نحوه مصرف و مصرف درست و تفکیک پسماند به‌عنوان حلقه مفقوده در حوزه مدیریت شهری و مدیریت پسماند مطرح است.
فرهاد رئیسی افزود: به دلیل مدیریت ناصحیح پسماند طبیعت استان در حال زخم خوردن است و قهر طبیعت را می‌توان در بعضی جاها دید.
او با اشاره به اینکه از سال 1383 مدیریت پسماند و تفکیک زباله از مبدأ در استان و کشور کلید خورد و مقرر بود در سال 1392 در تمام کشور تفکیک زباله از مبدأ آغاز و مدیریت یکسان واحد در سطح کشور اتفاق بیفتد، اما به دلیل ضعف فرهنگی و نبود زیرساخت‌ها این امر تاکنون در این استان محقق نشده است.
رئیسی افزود: در حال حاضر تنها 10 درصد مدیریت پسماند در حوزه‌های مختلف در استان عملیاتی شده و مدیریت پسماندی که مدنظر قانون‌گذار بوده تاکنون اجرایی نشده است.
پایین بودن دریافتی عوارض از مردم جوابگوی طرح جمع‌آوری زباله نیست
نائب رئیس شورای اسلامی شهر شهرکرد با اشاره به اینکه فعالیت‌های مختلف شهرداری از جمله طرح‌های عمرانی و خدمات شهری از محل درآمد شهرداری از محل عوارض انجام می‌شود، گفت: پرداختی مردم کمتر از هزینه‌های طرح جمع‌آوری و نظارت بر پسماند است، به‌گونه‌ای که نیمی از آن را مردم پرداخت نمی‌کنند.
رئیسی افزود: شهرداری و مدیریت شهری باید بر اساس مصوبه شورای شهر با توجه به تغییر قیمت‌های که اتفاق افتاد، میزان عوارض دریافتی را افزایش دهد.
او گفت: سال گذشته 35 درصد به میزان عوارض دریافتی مردم اضافه شد که این میزان نیز جوابگو نیست.
رئیسی افزود: هم‌اکنون 50 درصد هزینه پسماند از مردم اخذ و هزینه جمع‌آوری و نظارت پسماند از محل اعتبارات طرح‌های عمرانی پرداخت می‌شود.
او اظهار داشت: سالانه بیش از 90 میلیارد ریال برای جمع‌آوری پسماند هزینه می‌شود که 30 میلیارد ریال آن از محل عوارض است.
رئیسی با تأکید بر اینکه اجرای دقیق و صحیح طرح مدیریت پسماند یک برنامه زمان‌بندی 5 ساله به‌منظور راه‌اندازی، دریافت مجوز یک واحد پسماند و فرهنگ‌سازی نیاز است که این معضل در مرکز استان رفع شود.
فعال شدن طرح تفکیک زباله در استان
معاون خدمات شهری شهرداری شهرکرد نیز با تأکید بر اجرای طرح تفکیک زباله از مبدأ به‌خصوص در مرکز استان گفت: شهرداری شهرکرد طرح تفکیک و جمع‌آوری پسماند را از سال 88 با برون‌سپاری به بخش خصوص به‌صورت نیمه مکانیزه شروع کرد.
محمدرضا محمدیان افزود: بحث تفکیک زباله از سال 96 در استان استارت خورد که به دلیل مشکلات بین بخشی و عدم همکاری با این شرکت خصوصی این شرکت با شکست مواجه و تنها یک سال فعالیت کرد.
او با تأکید بر اینکه هم‌اکنون اجرای بخش تفکیک زباله در استان روی زمین‌مانده است، افزود: در سال جاری برگزاری مناقصه و مزایده اجرای این طرح انجام خواهد شد.
محمدیان افزود: شهرکرد برند تمیزی را دارد اما با فراهم شدن زیرساخت‌های مدیریت پسماند، ساماندهی دفن زباله و راه‌اندازی شرکت‌هایی که مدیریت و سازمان‌دهی پسماند را اجرا کنند یک اولویت است.
او به فرهنگ‌سازی در حوزه مدیریت پسماند تأکید کرد و گفت: این امر باید از خانه، خانواده، مدارس، تشکل‌ها و دانشگاه‌ها شروع و نهادینه شود.
